احمد عالی؛ نقاش و فتوآرتیست

احمد عالی در سال 1314 در تبریز متولد شد؛ دوران ابتدایی را در دبستان کمال سپری کرد و در سال های پایانی دبستان مهارت وی در نقاشی و کارهای دستی توجه معلمان مدرسه را به خود جلب کرد. احمد عالی در سال های دبیرستان، با رنگ و روغن و شیوه کار با آن آشنا شد و از روی عکس هایی نقاشی می کرد و به فروش می رسانید. در تعطیلات تابستان با نقاشان روس آشنا و کار آنها الگوی کارش شد؛ در دوران دبیرستان هلاوه بر نقاشی، دست ساخته ها و اشیای خلاقانه ای را ساخت. در این دوران با نقاشان تبریز از جمله علی اکبر یاسمی که شاگرد کمال الملک بود و واهرامیان که در آکادمی شوروی تحصیل کرده بود، آشنا شد.

بعد از اتمام سال سوم برای ادامه تحصیل در رشته نقاشی در سال 1329به تهران آمد و به هنرستان تجسمی پسران وارد شد. در هنرستان تجسمی چند ماهی ماند سپس در کلاس های آزاد هنرستان کمال الملک ثبت نام کرد. در آن دوره محمود اولیاء، حسین شیخ، حسین بهزاد، دکتر کیهانی و … از هنرمندانی بودند که در آنجا تدریس می کردند. در دوره تحصیل در کلاس های هنرستان کمال الملک وی به جهت دقت در اجرا و توانایی هایش بسیار مورد تشویق اساتید قرار گرفت؛ به خصوص محمود اولیاء توجه ویژه ای به توانایی های او داشت.

در کنار آموزش نقاشی با نقاشان اروپا نیز آشنا شد و علاقه بسیاری به رامبرانت و میله داشت. در ابتدا کارهای آن ها را کپی می کرد و با فروش کپی هایش می توانست کمکی برای امرار معاش داشته باشد. پس از اتمام دوره هنرستان در تهران به کارهای مختلفی پرداخت؛ در سال 1337 به طراحی پارچه به مدت یک سال در شرکت نساجی پرداخت و چند سالی در آتلیه تبلیغاتی رسام عرب زاده به کار مشغول شد. مدتی یک کارگاه چاپ سیلک در لاله زار برپا کرد و با خرید یک دوربین عکاسی آلفاسیلیت وارد دنیای عکاسی شد. او در بخش گرافیک و طراحی یک مجله شروع به کار کرد و این امر باعث شد با تاریکخانه و عکاسان مشهور جهان آشنا شود؛ وی تاثیر بسیاری از آثار من ری و موهولی ناگی و شیوه کار آن ها گرفت. احمد عالی تاریکخانه شخصی خودش را راه اندازی کرد و این سبب شد بیشتر در حوزه عکاسی ورود پیدا کند.

عالی اولین نمایشگاه انفرادی عکاسی خود را در سال 1342 در تالار فرهنگ برپا کرد؛ آثار این نمایشگاه عکس هایی از انسان ها، طبیعت و معماری شهرها با زاویه دید و ترکیب بندی منحصر به فردی بود که احمد عالی در این زمینه از جلوه های ویژه لابراتواری و تاریکخانه ای بهره برد.

احمد عالی در تاسیس انجمن هنرمندان هنرهای تجسمی و تالار ایران در سال 1343 فعال بود و دومین نمایشگاه انفرادی خود را در تالار ایران برگزار کرد. سومین نمایشگاه انفرادی احمد عالی در گالری بورگز در سال 1346 بود که عکس هایی از تنه درختان را به نمایش گذاشت که هر یک به صورت نمادین ویژگی های انسانی را تداعی می کردند. عالی علاوه بر عکاسی به روش تک فریم، با استفاده از ترکیب موزائیک وار و برقراری ارتباط بین فرم ها آثاری را خلق کرد و اولین بار این شیوه را در گالری سیحون به نمایش گذاشت؛ علاوه بر این وی عکس هایی از بدن انسان بدون چهره به صورن فرم گرایانه ثبت کرد تا پیچیدگی های انسان را نشان دهد.

احمد عالی به تدریس عکاسی نیز می پرداخت و در حدود سال های 1349 الی 1352 در دانشگاه عالی تلویزیون و سینما و در سال های 1357 تا 1359 در دانشکده صدا و سیما به آموزش عکاسی مشغول بود. وی در دوران انقلاب از رویدادها، شعارنویسی های بر روی دیوار عکاسی می کرد و فضایی را خلق می کرد که شبیه به نقاشی های اکسپرنیسم های انتزاعی بود. در سال های انقلاب فرهنگی وضعیت جسمی و روحی او به صورتی بود که به نقاشی روی آورد ولی نگاه عکس گونه وی در نقاشی هایش به چشم می خورد. وی نمایشگاه های متعدد دیگری نیز برگزار کرد از جمله نمایشگاهی با عنوان «مروری بر آثار عکاسی، نقاشی و گرافیک از سال 1333-1375» در نگارخانه برگ و نمایشگاه «مجموعه ای از عکس های گرفته شده عالی در سال های 1340-1388» در گالری ماه مهر؛ وی در سال 1395 خودنگاره هایش را در گالری امکان به نمایش گذاشت.