باربارا کروگر؛ هنرمندی با کلاژ های مفهومی از عکس و نوشته
باربارا کروگر Barbara Kruger از هنرمندان عکاس و گرافیست معاصر می باشد؛ وی متولد 1945 در نیوجرسی آمریکا است؛ کروگر در خانواده ای یهودی و در محله سیاه پوست نشین به دنیا آمد. او به مدرسه طراحی پارسونز در نیویورک رفت و بعد از یک سال و همزمان با فوت پدرش، ترک تحصیل کرد و به عنوان طراح گرافیک در مجله مادمازل به طراحی پرداخت. باربارا از سال 1975 به هنر عکاسی نیز روی آورد. هم اکنون وی در دهه هشتاد زندگی خود به تدریس ژانرهای نو در دانشکده هنر و معماری دانشگاه لس آنجلس می پردازد. وی هنرمندی است که بارها مورد تحسین منتقدین قرار گرفت؛ همچنین او زن هنرمند برگزیده سال توسط موزه هنرهای معاصر لس آنجلس در سال 2001 شد و جایزه شیر طلایی بینال ونیز را در سال 2005 دریافت کرد. او به عنوان مدیر بخش طراحی و گرافیست انتشاراتی همچون هاوس اند گاردن و اپرچر فعالیت کرد.
باربارا کروگر به عنوان زن عکاس آمریکایی به واسطه ابزار و افکار هنری خود، سعی در به چالش کشیدن مواضع حاکم در دوره خویش داشت؛ از جمله جنبش هایی که در سده بیستم در غرب، از جایگاه منحصر به فردی برخوردار بود، جنبش هنری فمنیست به شمار می رود که در جهت زیر سوال بردن ساختار هویت هنری در رابطه با جنسیت قدم برمی داشتند. کروگر با هنر خویش به رفع ابهامات و موانعی که در طول این جنبش به وجود آمد پرداخت؛ وی نقد شرایط حاکم در جامعه را سر منشا خود قرار داد و با بهره گیری از رسانه عکاسی، در جهت اشاعه تفکرهای زنانه و گرایش های زن مدار گام بر می داشت. در این دوره به طور خاص، هنر عکاسی به عنوان ابزاری در جهت بیان امر اجتماعی مورد استفاده قرار گرفت و بسیاری از هنرمندان همچون کروگر، از این رسانه به عنوان ابزاری در جهت نقد این امور بهره بردند. باربارا از این رسانه برای بیان دیدگاه های انتقادیش در حوزه هویت، جنسیت، ساختارهای قدرت، امور اجتماعی و چهارچوب های آن، مصرف گرایی و … استفاده کرد.
بسیاری از آثار کروگر ترکیبی است از عکس های سیاه و سفید با چهارچوب قرمز، که اصطلاحات و جملات خبری به صورت بزرگ و اغراق شده آن را تکمیل کرده است؛ بدین شکل در آثار او کاربرد زبان در کنار تصاویر به چشم می خورد. در کارهای کروگر we خطاب به زنان و You خطاب به مردان به کار برده شده است. او همواره تلاش می کرد با بهره بردن از عکس های موجود در مجلات قدیمی، تغییر در آن ها، ترکیب با عبارت های کوتاه و تاثیرگذار، ذهن مخاطب را به چالش بکشد. او در باب ترکیب تصویر و کلام اینگونه می گوید: «من با تصاویر و واژه ها کار می کنم؛ زیرا این نشانه ها توان آن را دارند که تعیین کنند ما چه کسی هستیم و نیز چه کسی نیستیم». آثار وی مجموعه ای از عکس های انتخاب شده ای هستند که با هم ترکیب می شوند و به همراه متن مفهومی را به وجود می آورند؛ در این شیوه کار «از آن خودسازی» اتفاق می افتد؛ امری که در هنر پست مدرن شاهد آن بوده ایم.
به گفته کروگر، عکس هایش به منزله تلاش هایی هستند برای ویران کردن برخی بازنمایی ها در زبان و تصاویر. او با آثار می خواهد کلیشه ها و الگوهای ذهنی که در فرهنگ و تبلیغات دیده شده را محکوم کند. باربارا در آثارش هیچ گونه تظاهری به نوآوری نداشت و حتی آثارش را همانند تبلیغات بازاری ارائه می داد. او سعی داشت با ساختار شکنی منحصر به فرد خود، ناب گرایی مدرنیست را زیر سوال ببرد و به همین دلیل با بهره گیری از تصاویری که پیش از او وجود داشت به خلق آثار پرداخت. بدین سان آثارش بسیار صریح، بی پرده و بدون محدودیت، بسیاری از مفاهیم را بیان می کرد. به واقع وی به دنبال آن است تا ثابت کند که چیز مهم و شایسته ای در این تصاویر وجود ندارد و می توان از آنها به صورت نامحدودی تکثیر کرد؛ بنابراین با از آن خودسازی این تصاویر، مالکیت آن ها را به چالش می کشید.
قدرت، از مفاهیمی است که کروگر همواره در عکس ها و اثار گرافیکی اش سعی در نمایش آن دارد. در بسیاری موارد به قدرت اقتصادی و در مواردی دیگر به بیان قدرت جنسیت می پردازد. او زنان را قربانیان اقتصادی مصرفی می داند که توسط مردان اداره می شود. بنابراین در تعدادی از آثارش، زنان را به صورت نگاه های مردانه بازنمایی می کند و معتقد است این امر در فرهنگ قرار دارد.
در آثارش او به مخاطب اعلام می کند که در عصر دیجیتال بسیاری از کلمات با معنای عمیق، تکان دهنده و قدرتمند به کناری گذاشته شده اند و جای آن را تصاویر و نشانه های ساده ای گرفته که قابلیت تاثیرگذاری و برانگیختن احساس را ندارند. وی در یکی از آثار خود جمله معروف دکارت «می اندیشم، پس هستم» را در جهت بیان ساختار اقتصادی تغییر داد؛ وی «خرید می کنم، پس هستم» را در اثرش بیان کرد تا انتقادی به تبلیغات و مصرف گرایی عصر حاضر کرده باشد. وی به انسانی انتقاد می کند که به خاطر اندیشیدن، حضور خود را اعلام می کرده ولی اکنون به واسطه خرید کردن، اعلام حضور می کند.
در آثار کروگر سوژه ها به صورتی نمایش داده شده اند که گویی زنان خود شاهد و نظاره گر خویش هستند. او نسبت به شعاری که می خواست استفاده کند، عکس ها را انتخاب و آن ها را با یکدیگر ترکیب می کرد؛ عکس ها و ترکیب هایی که معمولا به صورت ناقص برش خورده و گویی به طرز عجولانه ای چسبانده شده بودند. عکس هایی که وی استفاده می کرد ترام داشتند و مانند پوسترهای تبلیغاتی دهه 50 و 60 بودند. کروگر در آثارش سوالاتی را از بیننده می پرسد که عکس هایش را از مجلات عامی و پاپ جدا کرده است. وی مجلاتی را برای این کار انتخاب می کرد که خود نسبت به آن ها انتقاد داشت. بسیاری از آثار وی علاوه بر نمایش در موزه ها و گالری ها، در پوسترها، بیلبوردها، ایستگاه های قطار و به طور کل فضاهای عمومی نیز به نمایش درآمد.
شعارهایی که وی در آثارش استفاده کرد بدین شرح است: «بدن شما یک میدان نبرد است»، «شما خودتان نیستید»، «من خرید می کنم، پس هستم»، «ما به قهرمان دیگری نیاز نداریم»، «مثل ما بیاندیش»، «مثل ما نیایش کن»، «به صورتت سیلی می زنم چون دوستت دارم»، «ناقصت می کنم تا دیگر نتوانی لذت ببری»، «سکوت تو آرامش من است»، «زل زدن تو توی گوش من می زند»، «این دنیا کوچک است ولی نه وقتی که مشغول تمیز کردن آن باشی» و …
